Występowanie: w zależności od podgatunku: A. fabalis fabalis – pas tajgi od Półwyspu Skandynawskiego po Ural, A. fabalis johanseni – tajga i lasotundra od Uralu po Bajkał, A. fabalis middendorffii – azjatycka tajga na wschód od Bajkału, A. fabalis rossicus – tundra między półwyspami Kanin i Tajmyr. Niektórzy ornitolodzy zaliczali też do podgatunku gęś krótkodziobą (A. fabalis brachyrhynchus), która w odróżnieniu od zbożowej ma krótki różowo-czarny dziób i różowe łapy.
Zimują w pasie od północno-zachodniej Europy po Japonię. W przypadku cięższych zim przenoszą się na południe, wyjątkowo docierając do północnej Afryki.
Biotop: Tundra i tajga. Zimuje na terenach pokrytych niską roślinnością zielną szukając nieużytków, odludnych wybrzeży, rozległych pól i pastwisk, jak i wód otwartych. Trudno zbliżyć się do takich stad, bo są bardzo czujne i wśród nich znajdują się strażnicy obserwujący nieustannie najbliższe otoczenie.
Wygląd: Samiec i samica, a także osobniki młodociane ubarwione są jednakowo. Ogólnie ubarwiona szarobrązowo, na grzbiecie i bokach poprzeczne jasne prążki. Podogonie i ogon biały. Łapy pomarańczowe, dziób czarny u nasady i końcu z pomarańczowymi (ich wielkość zależy od podgatunku) plamami. W locie widać z przodu ciemnoszare skrzydła (gęgawa ma je jasne). Jesienią pojawia się w dużych stadach liczących dziesiątki tysięcy osobników, zwłaszcza w Wielkiej Brytanii i nad Dunajem, na Węgrzech tysiące osobników. Podobna do gęgawy, ale jest ciemniejsza i widać różnice po głowie. Wydaje czyste dźwięki "ang ang kaiak".
Rozmnażanie: Gniazdo to zagłębienia w ziemi wysłane puchem z dodatkiem mchu i trawy w pobliżu wody w odosobnionych miejscach na wybrzeżach jezior i rzek, wysepkach lub bagnach. W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w kwietniu – czerwcu 3 do 8 białawych jaj. Jaja w kolorze od białego do bladozielonkawego o wymiarach 84 x 55,5 mm. Jaja wysiadywane są przez okres 25 – 30 dni przez samicę. Gęsiory jednak znajdują się w pobliżu i opiekują młodymi. Pisklęta usamodzielniają się po 40 – 50 dniach. Gąsięta po 2 miesiąca potrafią już latać i na przełomie sierpnia i września opuszczają tereny lęgowe. Mają matowe upierzenie o piórach z brązową obwódką.
Pożywienie: Rośliny, które zbiera głównie na lądzie – trawy i rośliny wodne.
Sezon polowań: Gatunek łowny od 1 września do 21 grudnia, a na terenie województw: dolnośląskiego, lubuskiego, wielkopolskiego, zachodniopomorskiego do 31 stycznia. Zdarza się, że przynoszą szkody rolnikom, w czasie przelotów mogą niszczyć zasiewy.
Gęś Zbożowa Anser fabalis
